niedziela, 8 października 2017

Klasyfikacja map

KLASYFIKACJA
MAP
Related image

Ponieważ współczesne mapy geograficzne wykazują ogromne zróżnicowanie pod względem treści, wielkości, przeznaczenia itd. zachodzi potrzeba ich klasyfikacji. Najprostszy podział map oparty jest na  ich skali. Można je także sklasyfikować ze względu na treść, przeznaczenie, czy sposób użytkowania. Niekiedy również bierze się pod uwagę obszar jaki obejmuje dana mapa, ilość kolorów z jakich jest wykonana, rzadziej natomiast jako kryterium klasyfikacji dobierany jest czas, oraz miejsce wydania. Takie kryteria uznawano  w przeszłości. Ze względu na treść mapy podzielić można na ogólnogeograficzne, oraz tematyczne.

Mapy ogólnogeograficzne przedstawiają pełną geograficzną oraz kartograficzną charakterystykę danego terytorium, a także uwypuklają głównie te elementy powierzchni Ziemi, które mają  wyraźne zarysy geometryczne. Na takich mapach zaznacza się wybrzeża mórz, rzeki, jeziora, lodowce, rzeźbę lądów i den morskich, piaski, błota, lasy, system osadniczy, ciągi komunikacyjne, granice polityczne i  administracyjne itd. Na mapach ogólnogeograficznych nie występują te elementy, których nie można zauważyć wprost na powierzchni Ziemi, a  które mogą być kartograficznie ujęte specjalnymi metodami a więc np. danych o wielkości opadów, budowie podłoża skalnego, produkcji przemysłowej itd. Ogólny charakter tych map jest podkreślony poprzez możliwie równomiernie uwzględnienie wszystkich elementów z zakresu geografii fizycznej jak i geografii społeczno- ekonomicznej. Mapy ogólnogeograficzne konstruuje się na podkładzie bezpośredniego zdjęcia terenu. Zdjęcie to wykonane w odpowiednio dużej skali zawiera całokształt elementów które można zmierzyć a następnie nanieść na mapę. Mapy ogólnogeograficzne mniejszych obszarów wykonywane są kameralnie przy odpowiedniej generalizacji. Pośród map ogólnogeograficznych można wyodrębnić grupę takich, które posiadają w swojej treści przewagę elementów fizyczno- geograficznych, a  więc ukształtowania terenu, stosunków wodnych, szaty roślinnej itp. Mapy takie nazywane są mapami fizycznymi. Przeciwstawić im można mapy, w których treści dominują elementy społeczno- geograficzne a przede wszystkim polityczne, oraz komunikacyjne. Mapy takie nazywane są mapami gospodarczymi, społeczno- ekonomicznymi, lub politycznymi.

Mapy tematyczne natomiast to utwory kartograficzne, którym, w przeciwieństwie do map ogólnogeograficznych, brak całkowitej charakterystyki danego terytorium. Mapy te podają pełne ujęcie jednego elementu mapy ogólnogeograficznej np. podziału administracyjnego czy społeczno- ekonomicznego, lub stosunków klimatycznych, albo glebowych. W mapach tego typu treść ogólnogeograficzna zachowuje specjalne znaczenie jako element podkładowy. Przedstawiając na mapie tematycznej pewne zjawisko konieczne jest zachowanie dla orientacji głównych elementów geograficznych powierzchni Ziemi jak zarys linii brzegowej, sieć rzeczną, punkty wysokościowe itd. Ten podstawowy zarys treści przedstawiony na mapach tematycznych to podkład geograficzny. Pośród map tematycznych można wydzielić mapy przedstawiające elementy, lub zjawiska przyrodnicze lub te, które prezentują zjawiska społeczno- ekonomiczne. Przechodząc do map zjawisk przyrodniczych można  wyszczególnić mapy geologiczne, które sporządzane są na podstawie opracowanych w terenie zdjęć geologicznych. Zdjęcia te następnie nanosi się na uogólniony odpowiednio podkład geograficzny. Mapy geologiczne przedstawiają rozmieszczenie poszczególnych formacji geologicznych, bądź obszary występowania jednej formacji. Mapy geologiczne są trudne to sporządzenia, ponieważ wymagają użycia znacznej ilości kolorów. Sposób oznaczenia utworów geologicznych na mapach jest dowolny, jednakże określonymi barwami znaczy się okresy geologiczne. Mapy geologiczne oprócz barw zawierają także szereg znaków umownych (np. przebieg warstw skalnych, uskoków itd.). oraz skrótów literowych. Pośród map geologicznych należy wyszczególnić także mapy hydrogeologiczne, które przedstawiają rozmieszczenie wód podziemnych w poszczególnych poziomach geologicznych. Mapy glebowe, podobnie jak mapy geologiczne powstają na podstawie specjalnych badań w terenie (kartowanie terenowe), których wyniki są nanoszone na podkłady geograficzne. Również i te mapy zawierają szereg barw, znaków i skrótów literowych. Mapy geomorfologiczne zawierają natomiast formy geomorfologiczne ich zespoły i typy występujące na powierzchni Ziemi.

Osobną grupę stanowią mapy klimatyczne i meteorologiczne. Jako że zjawiska meteorologiczne są zmienne w czasie i przestrzeni do ich zobrazowania doskonale nadaje się wykorzystanie mapy. Najprostszym typem map klimatycznych są te, które oddają chwilowy stan atmosfery na danym obszarze zwane mapami synoptycznymi. Mapy tego typu obecnie mają bardzo duże znaczenie dla przewidywania pogody. Charakterystyczną cechą map meteorologicznych jest przedstawianie na nich zjawisk atmosferycznych metodami izarytmicznymi.Izarytmy to linie łączące punkty o jednakowych wartościach danego zjawiska. Na mapach meteorologicznych często naniesione są izochrony, czyli linie jednoczesnego przemieszczania się danego zjawiska. Spotyka się także mapy mikroklimatyczne oddające stosunki atmosferyczne w najbliższym sąsiedztwie powierzchni Ziemi. Do fizycznogeograficznych map tematycznych należy także zaliczyć mapy hydrogaficzne wyrażające stosunki wodne, oraz mapy krain roślinnych, dający obraz regionów florystycznych. Na mapach tych używa się często metod powierzchniowych zasięgów liniowych, oraz oznaczeń punktowych i powierzchniowych. Istnieją także mapy, które oddają rozmieszczenie poszczególnych gatunków zwierząt, bądź całych jednostek fauny. Są to mapy zoogeograficzne.

Mapy zjawisk społeczno-ekonomicznych są bardzo liczne, ponieważ odgrywają istotną rolę w różnych dziedzinach życia. Można wśród nich wyróżnić mapy ludności, gospodarcze, polityczne, oraz historyczne. W grupie map ludności wyszczególnia się mapy rozmieszczenia narodowości (etnograficzne), demograficzne, ukazujące przestrzenne zróżnicowanie procesów demograficznych takich jak: struktura wieku, struktura płci, struktura zawodowa itp. Bardzo szeroko rozpowszechnione są mapy przedstawiające gęstość zaludnienia. Spośród kartograficznych metod przedstawiania informacji na mapach demograficznych stosuje się metodę powierzchniową, kartodiagramu, kartogramu, punktową, oraz zasięgów. Metody te zostały omówione kolejnym rozdziale. Na mapach gospodarczych przedstawia się rozmieszczenie, charakterystykę, oraz wzajemne stosunki zjawisk ekonomicznych. Wydzielić tu możemy mapy prezentujące oddzielne gałęzie gospodarki, a więc mapy przemysłu, energetyki, transportu, gospodarki rolnej, oraz kompleksowe dające łączny obraz zjawisk gospodarczych a także gospodarczą charakterystykę danego regionu. Mapy energetyki podają rozmieszczenie surowców zasobów energetycznych (torf, węgiel, ropa naftowa), oraz obiektów wytwarzających energię. Mapy rolnicze obrazują rozmieszczenie produkcji rolnej, jej przemiany, oraz stopień intensyfikacji. Na tego rodzaju mapach możemy znaleźć także rozmieszczenie produkcji różnych przedsiębiorstw i obiektów rolnych, ich rozmiary, oraz produkcję. Mapy transportu oddają zjawiska gospodarcze związane z transportem i znaczeniem gospodarczym różnego rodzaju dróg komunikacyjnych. Na mapach tego typu przedstawia się najczęściej charakter i główne kierunki przewozu danego towaru, jak również główne szlaki komunikacyjne, a także punkty przeładunkowe i częstotliwość transportu.

Inną grupę stanowią mapy politycznezawierające zazwyczaj możliwie najdokładniejsze rozmieszczenie i klasyfikację wielkościową miejscowości wraz z odpowiednio szczegółowym podziałem administracyjnym przedstawionych przez nie obszarów. Na mapach tych oddaje się w sposób bardzo szczegółowy ciągi komunikacyjne.

Osobną grupę stanowią także mapy historyczne, które przedstawiają zjawiska o charakterze społeczno- ekonomicznym, oraz politycznym w różnych okresach historycznych. Przeważnie są to mapy ogólne, zebrane w atlasach historycznych, lub  mapy ścienne.

Wyróżnić także można mapy morskie, które służą głównie do wyznaczenia okrętom dróg morskich. Mapy te cechują się przeważnie niewielką ilością barw, zastosowaną siatką wiernokątną Merkatora, oraz znaczną ilością punktów głębokościowych rozmieszczonych po całej powierzchni wodnej, a szczególnie w obszarach przybrzeżnych. Mapy morskie dzieli się na szereg typów w zależności od przeznaczenia. Najliczniejszą grupę stanowią mapy nawigacyjne konstruowane w różnych skalach. Zawierają one zarówno punkty głębokości, jak i izobaty. Dla łatwiejszej orientacji na mapach tych wyszczególniono charakterystyczne części brzegu, lub pojedyncze przedmioty widoczne ze statku.

Obok map morskich do celów komunikacyjnych wykorzystywane są także mapy drogowe oraz kolejowe. Tradycja map drogowych sięga XVIII wieku, kiedy mapy te wykorzystywane były do celów pocztowych. Obecnie najważniejszą rolę w tej grupie stanowią mapy dróg lądowych do użytku komunikacji samochodowej. Mapy kolejowe natomiast są rzadziej publikowane. Wydaje się je przeważnie do celów urzędowych dla pracowników służby kolejowej.

Bardzo istotną rolę w powszechnym użytku odgrywają natomiastm mapy turystyczne. Poza często spotykaną treścią mapy obszar zawiera szereg obiektów stanowiących atrakcje turystyczne, jak elementy przyrodnicze, oraz kulturowe. Na mapach turystycznych przedstawia się także w sposób szczegółowy infrastrukturę turystyczną danego obszaru a więc ośrodki noclegowe, punkty gastronomiczne, szlaki turystyczne itp. Elementy turystyczne są zazwyczaj na mapach tego typu uwydatnione kolorami. Ścieżki spacerowe nadrukowuje się kolorem, jakim są zaznaczone w terenie.

Ze względu na skalę, czyli wielkość, oraz stopień dokładności mapy można podzielić na trzy grupy:

Mapy przeglądowe
Są to inaczej mapy małoskalowe- mapy te konstruuje się w skali 1: 1000000, lub mniejszej (np.1:5000000, 1:20000000). Obejmują one swoim zasięgiem duże obszary (np. kontynenty). Stopień generalizacji  map przeglądowych jest uzależniony od ich przeznaczenia. Np. na mapach ściennych jest on większy, niż na mapach przeznaczonych do użytku indywidualnego, a wykonanych w tej samej skali. Na mapach przeglądowych do przedstawienia rzeźby nie stosuje się jednakowego odstępu pomiędzy poziomicami, lecz wybiera się poziomice tak, aby charakteryzowały główne nierówności terenowe. Często stosuje się zabarwienie obszarów położonych pomiędzy poszczególnymi poziomicami według przyjętej skali barw, która nazywana jest skalą hipsometryczną.

Mapy przeglądowo- topograficzne
Mapy te nazywane są inaczej mapami średnioskalowymi. Przedstawiane są
w one skalach od 1:1000000 do 1:200000. Mapy przeglądowo- topograficzne konstruuje się po zgeneralizowaniu treści mapy topograficznej. (pozostają na nich tylko ważniejsze treści). Opisywane mapy posiadają cechy zarówno map przeglądowych jak i map topograficznych Nie dokonuje się na mapach tego rodzaju pomiarów szerokości liniowych.

Mapy topograficzne
Mapy topograficzne są to inaczej mapy wielkoskalowe. Wykonywane są one w skalach większych niż 1:200.000. Mapy te dają najpełniejszy obraz powierzchni Ziemi. Rzeźba terenu i rysunek sytuacyjny oddane są tu jak najbardziej szczegółowo. Powstanie map topograficznych wiąże się z postępem wiedzy geodezyjnej, oraz z powstaniem nowych metod pomiarowych i kreślarskich. Pierwsze mapy topograficzne powstały w połowie XVIII wieku. Wcześniej mapy były bardzo ogólne i przedstawiały najczęściej całe państwa, rzadziej poszczególne prowincje czy obszary. Mapy topograficzne w skali większej niż 1:100000 są z reguły bezpośrednim rezultatem zdjęcia topograficznego w terenie. Mapa topograficzna wykonana w wielkiej skali powinna być czytelna i pozwalać na łatwą orientację.. Dokładność przedstawienia elementów mapy topograficznej powinna odpowiadać jej skali. Treść mapy topograficznej oddana jest jako pomniejszony rzut pionowy pewnych obiektów. Przedstawienie wybranych obiektów zgodnie ze skalą mogłoby doprowadzić do odtworzenia ważnych elementów danego obszaru  w bardzo znikomych rozmiarach. Np. szosy nie różniłyby się od tak samo szerokich dróg o mniejszym znaczeniu. Ważne orientacyjne punkty na mapie nie zaznaczałyby się odpowiednio na mapie i byłyby trudne do odszukania. Dlatego więc konieczne jest przyjęcie pewnych sygnatur lub znaków umownych mających na celu uwydatnienie pewnych istotnych elementów. Treść mapy topograficznej dzieli się na teren oraz na rysunek sytuacyjny. Na rysunek sytuacyjny składają się obiekty spotykane na powierzchni Ziemi a więc: punkty osnowy geodezyjnej, sieć hydrograficzna z przedstawieniem linii brzegowej, rzek jezior, źródeł, studni, kanałów rzecznych itp., elementy pokrywy roślinnej, elementy fizjograficzne (piaski, lodowce, pustynie itd.), miejscowości przedstawione w większych skalach z dokładnością do poszczególnych budynków, obiekty przemysłowe i rolnicze, elementy infrastruktury społecznej (np. szkoły), naziemne linie komunikacyjne z ich klasyfikacją. Oprócz tego mapy topograficzne zawierają obiekty orientacyjne (wieże, kościoły, wiatraki itp.).

Jako teren na mapach topograficznych należy rozumieć zespół elementów odnoszących się do pionowego ukształtowania powierzchni Ziemi. Jest on przedstawiony obecnie wyłącznie w postaci rysunku poziomicowego. Dla większej przejrzystości mapy  topograficzne drukuje się w kolorach. Najczęściej stosuje się kolor brązowy dla rzeźby terenu, zielony dla lasów i użytków zielonych, oraz niebieski dla wód. Poszczególne arkusze map topograficznych są oznakowane nazwą(najczęściej najważniejszej miejscowości w obrębie mapy), oraz godłem, które oznacza położenie danego arkusza mapy w ogólnym układzie numeracji. Położenie geograficzne na mapach topograficznych jest oznaczone poprzez opisanie południków i równoleżników. Podziałka liniowa i skala liczbowa umieszczone są najczęściej w dolnej części mapy. Mapy topograficzne posiadają także siatkę kilometrową, która daje możliwość określenia w krótkim czasie, oraz z dużą dokładnością położenie punktów na mapie.



Źródła:
tekst: https://geografia.na6.pl/klasyfikacja-map
zdjęcia :https://www.google.pl/search?biw=1227&bih=555&tbm=isch&sa=1&q=klasyfikacja+map&oq=klasy+map&gs_l=psy-ab.1.0.0i7i30k1j0i8i30k1l3.44560.49707.0.51639.6.6.0.0.0.0.270.809.1j4j1.6.0....0...1.1.64.psy-ab..0.6.799...0j0i67k1j0i8i7i30k1.0.Dxy041f22Bg#imgdii=4khhCw1zPTyyDM:&imgrc=68PqBzNB38TsQM:
 link: https://www.youtube.com/watch?v=LvxPdnza3bo

Wnętrze ziemi

WNĘTRZE ZIEMI



Image result for wnętrze ziemi


Współcześnie spośród komponentów naszej planety bardziej znana człowiekowi jest atmosfera, czy hydrosfera niż część Ziemi na której on żyje, czyli litosfera. Jest to najbardziej sztywna powłoka kuli ziemskiej sięgająca głębokości około 80- 150 km. Nazwa skorupa ziemska pochodzi jeszcze z okresu, kiedy wyobrażano sobie, że Ziemia jest płynną ognistą masą, na której znajduje się jej cienka, stała powłoka. Jedynie skorupa ziemska miała być zbudowana ze skał, dlatego właśnie zastosowano nazwę litosfera. Pogląd ten oparty był na tym iż domyślano się, że temperatura we wnętrzu Ziemi wzrasta wraz z głębokością. Obserwowano także gorącą lawę wyrzucaną z wulkanów.  Dokładne zbadanie wnętrza Ziemi nie jest możliwe ze względu na bardzo wysoką temperaturę tam panującą, oraz ogromne ciśnienie. Badania geologiczne można przeprowadzić najwyżej do głębokości kilku kilometrów. Promień Ziemi wynosi zaś 6371 km. Najbardziej znana człowiekowi jest, więc przypowierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej.


Wnętrze Ziemi

Jak wcześniej wspomniano, bezpośrednie dane o budowie naszej planety pochodzą jedynie z jej przypowierzchniowej warstwy. Najgłębsze wiercenia na Półwyspie Kolskim prowadzono na głębokości dochodzącej zaledwie do 12 km. Jest to niewielki ułamek długości promienia ziemskiego. O budowie głębszych partii Ziemi wnioskujemy na podstawie badań geofizycznych. Do tego celu wykorzystuje się fale sejsmiczne i bada się ich zachowanie podczas przechodzenia przez różne powierzchnie wewnątrz naszej planety. Drgania sejsmiczne powstają stosunkowo blisko powierzchni Ziemi, lecz rozchodzą się na wszystkie strony i przenikając w głąb przechodzą przez wnętrze naszej planety. Fale sejsmiczne rejestrowane są za pomocą specjalnych przyrządów, zbudowanych na zasadzie wahadła. Urządzenia te rejestrują charakter drgań. Fale sejsmiczne powstają na skutek zaburzeń równowagi w ciele stałym, jakim jest skorupa ziemska. Cząstki cieczy, oraz gazów przewodzą tylko pewne rodzaje fal. Ta właściwość pozwoliła określić na jakiej odległości wnętrze Ziemi znajduje się w stanie ciekłym, bądź gazowym. Fale sejsmiczne przechodzą przez powierzchnię Ziemi na pewnych głębokościach w sposób skokowy: odbijają się, a następnie zmieniają swój kierunek i prędkość. Oznacza to że na pewnych warstwach występują obszary o innych właściwościach. Nazwano je powierzchniami nieciągłości. Pierwsza powierzchnia nieciągłości znajduje się na głębokości 50-60 km pod kontynentami. Została ona odkryta przez Andrija Mohorovičića i nazywa się od jego nazwiska: Powierzchnią Moho. W roku 1925 VConrad wykrył kolejną powierzchnię nieciągłości znajdującą się pomiędzy powierzchnią Ziemi zbudowaną ze skał granitowych, a powierzchnią zbudowaną z bazaltów. Nazwana ona została Powierzchnią Conrada. Kolejną warstwą o odmiennych właściwościach, niż warstwy sąsiednie jest powierzchnia nieciągłości Gutenberga, która występuje pomiędzy jądrem, a wewnętrznym płaszczem Ziemi.

Na podstawie prędkości rozchodzenia się fal sejsmicznych kulę ziemską podzielono na strefy. Znając prędkość i czas przebiegu fal sejsmicznych obliczono głębokości na których znajdują się poszczególne warstwy. Pierwszą warstwę tworzy skalna powłoka zwana skorupą ziemską. Jej grubość waha się od kilku do kilkudziesięciu kilometrów. Skorupa ziemska kontynentów i obszarów znajdujących się pod oceanami nie jest taka sama. Różni się ona grubością, oraz rodzajem budujących ją skał. Skorupa ziemska składa się zasadniczo z trzech warstw: osadowejgranitowej i bazaltowej. Strefa granitowa jest znacznie grubsza pod kontynentami, niż pod dnem oceanów. Pod Oceanem Spokojnym nie występuje warstwa granitowa. Głównymi pierwiastkami wchodzącymi w skład skorupy znajdującej się pod kontynentami pomijając tlen są krzem (Si) i glin (Al). Dlatego właśnie warstwę tą nazywa się powszechnie jako sial(od skrótów głównych pierwiastków ją budujących). Poniżej występuje strefa, której głównym pierwiastkami są krzem i magnez, dlatego nazywa się ona sima. Znajduje się ona zarówno pod kontynentami, jak i pod oceanami. Różnice grubości skorupy ziemskiej wywołane są zjawiskiem zwanym izostazją, czyli stanem równowagi, który powstaje, kiedy skorupa ziemska zagłębia się w ciężkiej, gęstej, plastycznej masie.

Image result for wnętrze ziemi


Żródło:

tekst: https://geografia.na6.pl/wnetrze-ziemi
 zdjęcia: https://www.google.pl/search?q=wn%C4%99trze+ziemi&tbm=isch&source=iu&pf=m&ictx=1&fir=j3cZFtQo8KGz6M%253A%252Cr0EqDVIp4mI0BM%252C_&usg=__nTX3mbLazMDJQ1fAOav-BijldIQ%3D&sa=X&ved=0ahUKEwiNzNWcwN_WAhXhHJoKHRTjCOsQ9QEIPjAG#imgrc=j3cZFtQo8KGz6M:
https://www.google.pl/search?q=wn%C4%99trze+ziemi&tbm=isch&source=iu&pf=m&ictx=1&fir=j3cZFtQo8KGz6M%253A%252Cr0EqDVIp4mI0BM%252C_&usg=__nTX3mbLazMDJQ1fAOav-BijldIQ%3D&sa=X&ved=0ahUKEwiNzNWcwN_WAhXhHJoKHRTjCOsQ9QEIPjAG#imgrc=-t6rFcQD7VN5mM:

Polska

POLSKA -powierzchnia i granice

Polska jest krajem w większej części nizinnym, na południu występują również tereny wyżynne i pasma górskie. Polska jest położona w Europie Środkowej, nad brzegiem Morza Bałtyckiego.

Powierzchnia Polski wynosi 322 575 km², w tym: obszar lądowy (wraz z wodami śródlądowymi) – 311 888 km², morskie wody wewnętrzne – 2005 km², morze terytorialne – 8682 km²[1]. W Europie większą powierzchnię mają: RosjaUkrainaFrancjaHiszpaniaSzwecjaNiemcyFinlandia i Norwegia.


Polska graniczy z siedmioma państwami (w nawiasie długość granicy z tym państwem)
                                                                      Niemcy (467 km)
                                                                     Czechy (796 km)
                                                                     Słowacja (541 km)
                                                                     Ukraina (535 km)
                                                                     Białoruś (418 km)
                                                                      Litwa (104 km)
                                                        Rosja (Obwód kaliningradzki 210 km)
Długość granicy morskiej wynosi 439 km (długość wybrzeża morskiego Bałtyku (wraz z Zalewem Szczecińskim i Wiślanym) wynosi 770 km).
Całkowita długość granic wynosi 3511 km.

Źródła:
tekst: https://pl.wikipedia.org/wiki/Geografia_Polski
filmik: https://www.youtube.com/watch?v=JajSwzu0LFQ



Państwa i stolice Europy

PAŃSTWA 
I STOLICE
EUROPY
Image result for mapa europy konturowa

Europie znajduje się 46 państw (włącznie z państwami tylko częściowo leżącymi w Europie, a bez terytoriów zależnych i separatystycznych). Największe z nich to Rosja o pow. 4,5 mln km² (z częścią azjatycką 17 075 426 km²) a najmniejsze – Watykan o pow.    0,4 km².


Lp.
Państwo

   Stolica
1.
Albania 
   Tirana
2.
Andora
   Andora
3.
Austria
   Wiedeń
4.
Belgia
   Bruksela
5.
Białoruś
   Mińsk
6.
Bośnia i Hercegowina
   Sarajewo
7.
Bułgaria
   Sofia
8.
Chorwacja
   Zagrzeb
9.
Czarnogóra
   Podgorica
10.
Czechy
   Praga
11.
Dania
   Kopenhaga
12.
Estonia
   Tallin
13.
Finlandia
   Helsinki
14.
Francja
   Paryż
15.
Grecja
   Ateny
16.
Hiszpania
   Madryt
17.
Holandia
   Amsterdam -  stolica konstytucyjna;
   Haga - siedziba rządu
18.
Irlandia
   Dublin
19.
Islandia
   Rejkiawik
20.
Liechtenstein
   Vaduz
21.
Litwa
   Wilno
22.
Luksemburg
   Luksemburg
23.
Łotwa
   Ryga
24.
Macedonia
   Skopie
25.
Malta
   Vallletta
26.
Mołdawia
   Kiszyniów
27.
Monako
   Monako
28.
Niemcy
   Berlin
29.
Norwegia
   Oslo
30.
Polska
   Warszawa
31.
Portugalia
   Lizbona
32.
Rosja
   Moskwa
33.
Rumunia
   Bukareszt
34.
San Marino 
   San Marino
35.
Serbia
   Belgrad
36.
Słowacja
   Bratysława
37.
Słowenia
   Lublana
38.
Szwajcaria
   Berno
39.
Szwecja
   Sztokholm
40.
Ukraina
   Kijów
41.
Watykan
   Watykan
42.
Węgry
   Budapeszt
43.
Wielka Brytania
   Londyn
44.
Włochy
   Rzym
Źródło:
.https://www.youtube.com/watch?v=NX-ycE_ZBiY
 https://www.google.pl/search?q=mapa+europy+konturowa&rlz=1C1GIWA_enPL673PL673&tbm=isch&imgil=Kntb36TsXl-KFM%253A%253BUkPywxqdHe6m8M%253Bhttps%25253A%25252F%25252Fkwejk.pl%25252Fobrazek%25252F2040197%25252Fmapa-konturowa-europy.html&source=iu&pf=m&fir=Kntb36TsXl-KFM%253A%252CUkPywxqdHe6m8M%252C_&usg=__7HkUgVr9PlYKt_xm-wnVTd2f57I%3D&biw=1920&bih=974&ved=0ahUKEwimuendhNLWAhXMHJoKHSzjAPYQyjcIQQ&ei=Ez7SWebjM8y56ASsxoOwDw#imgrc=Kntb36TsXl-KFM:.https://www.bryk.pl/wypracowania/geografia/geografia-spoleczno-ekonomiczna/19740-panstwa-i-stolice-europejskie.html

poniedziałek, 2 października 2017

Mapa świata

MAPA
ŚWIATA
Image result for mapa świata konturowa
Na państwo składają się takie elementy jak:
– terytorium, które wyznacza się granicami,
– ludność, która mieszka na danym terytorium,
– niezależna i samodzielna władza (suwerenna).
Na terytorium państwa składają się takie elementy jak:
– ląd wraz z wodami śródlądowymi,
– pasy wód morskich,
– przestrzenie pod powierzchnią ziemi,
– obszar powietrzny nad danym państwem,
– a w pojęciu prawa także pokłady statków, samolotów oraz placówki dyplomatyczne, czyli ambasady.
Enklawa – jedno państwo całkowicie graniczące z innym państwem (można powiedzieć, że jest to państwo leżące na terytorium innego państwa), np.:
– Lesotho, które graniczy ze wszystkich stron z RPA,
– hiszpańska Livia, która ze wszystkich stron graniczy z Francją,
– San Marino całkowicie otoczone przez Włochy.
Eksklawa – terytorium, które należy do jednego państwa, ale oddzielone jest od niego przez terytorium innego państwa, np.:
– Alaska, która należy do Stanów Zjednoczonych, ale oddzielona od nich jest przez Kanadę,
– obwód kaliningradzki odseparowany od Rosji przez trzy państwa: Litwę, Białoruś i Łotwę.
Największe państwa na świecie to:
1. Rosja – 17 075 400 km kw.*
2. Kanada – 9 976 140 km kw.
3. Chiny – 9 634 057 km kw. (zaledwie 300 tys. km kw. mniejsze od Kanady),
4. Stany Zjednoczone – 9 373 967 km kw. (niewiele mniejsze od Chin),
5. Brazylia –8 547 906 km kw.
Najmniejsze państwa na świecie to:
1. Watykan – zaledwie 0,44 km kw.
2. Monako – 1,95 km kw.
3. Nauru – 21,30 km kw.
4. Tuwalu – 26 km kw.
5. San Marino – 61, 60 km kw. (największe z najmniejszych państw świata).
Terytoria zależne –terytoria niesamodzielne. Są to terytoria autonomiczne, zazwyczaj wyspy, które nie dążą do uniezależnienia od państwa, od którego zależą, ponieważ zamieszkiwane są głównie przez migrantów z kraju macierzystego. Są też powiązane ekonomicznie z dawnym kolonizatorem. Takim terytorium jest na przykład Grenlandia zależna od Danii. Innymi krajami, które posiadają terytoria zależne są: Wielka Brytania, Francja, Holandia i Stany Zjednoczone.
Dekolonizacja – w wyniku tego procesu obszar, który był kolonią, przekształcił się w niezależne państwo.
Zmiany polityczne na mapie Europy w latach 80. i 90. XX wieku. Powstało 16 nowych państw.
1. przyczyny:
– upadek systemu socjalistycznego
2. skutki:
– system ekonomiczny uległ zmianie – gospodarki socjalistyczne przekształciły się w kapitalistyczne,
– w większości nowopowstałych państw rozpoczęła się budowa demokracji.
3. Kraje, które powstały w wyniku tych zmian:
●1990 r. – Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD) i Republika Federalna Niemiec (RFN) połączyły się w jedno państwo – Niemcy.
●1991 r. w wyniku rozpadu Związku Radzieckiego powstało 7 nowych państw:
Rosja, Estonia, Łotwa, Litwa, Białoruś, Ukraina, Mołdawia.
●1993 r. – Czechosłowacja podzieliła się na dwa samodzielne państwa – Czechy 
i Słowację.
●1991 –2008 r. –rozpad Jugosławii, który miał bardzo burzliwy przebieg (wojna domowa na tle etnicznym i religijnym). Powstały nowe państwa: Słowenia, Chorwacja, Macedonia, Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra, Serbia, Kosowo (które uniezależniło się jako ostatnie).
W 1945 r. odbyły się dwie konferencje w Jałcie i Poczdamie, w których brali udział przywódcy Stanów Zjednoczonych, Związku Radzieckiego i Wielkiej Brytanii. Na konferencjach tych ustalono m.in. przebieg powojennych granic Polski.
Także polska mapa administracyjna po wojnie ulegała zmianie. Zmiany te zaczęły się w                1950 r., kiedy to 17 województw podzielono na powiaty. Natomiast w 1975 roku postanowiono zlikwidować powiaty i zwiększyć liczbę województw do 49. Od 1.01.1999 r. w Polsce obowiązuje następujący podział administracyjny (trójpodział), który obejmuje:
– województwa,
– powiaty (grodzkie i ziemskie),
– gminy (miejskie, miejsko-wiejskie i wiejskie).
* km kw. – kilometr kwadratowy.

Mapa europy:
Image result for zmiany na mapie europy w latach 80 i 90 XX wieku
Źródło: http://klasowka.onet.pl/podrecznik/oblicza-geografii-zakres-podstawowy-klasa-1-liceum/rozdzial-i-mapa-swiata/wytlumaczenie

Klasyfikacja map

KLASYFIKACJA MAP Ponieważ współczesne mapy geograficzne wykazują ogromne zróżnicowanie pod względem treści, wielkości, przez...